Ο Αρμένιος καλλιτέχνης, τραγουδιστής των System of a Down, επέστρεψε με το δεύτερο προσωπικό-και επίσημα σε κυκλοφορία- άλμπουμ. Οι στίχοι του και το ύφος του παρέμεινε το ίδιο αιχμηρό όσον αφορά την πολιτική, το περιβάλλον, τη γενοκτονία των Αρμενίων, δίχως να μένει αμέτοχος στην επικαιρότητα. Καλά ως εδώ, το ζουμί όμως είναι αλλού. Η ενορχήστρωση παρουσιάζει ουκ ολίγους πειραματισμούς από την πλευρά του, δείχνοντας πόσο τον επηρρέασε η “συμφωνική” πλευρά του εαυτού του με το Elect the Dead Symphony, που δημιούργησε μαζί με τη φιλαρμονική ορχήστρα του Auckland. Πολλά πλήκτρα λοιπόν, λιγότερες εκρήξεις από τα ζωντανά όργανα και τη φωνή του. Ο πολυτάλαντος Serj δείχνει εμφανώς ανανεωμένος και αποφασισμένος να βαδίσει σε νέα μουσικά μονοπάτια. Κατά την άποψή μου είναι ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα, ταξιδιάρικο και μια ιδέα κατατονικό. Ακούγεται ολόκληρο εύκολα καθώς η γραμμή του ήχου είναι συνεχόμενη στο αυτί χωρίς κενά ή απότομες αλλαγές. Οι ποιητικοί στίχοι τραγουδιούνται όπως τους αρμόζει από έναν αληθινό μουσικό ακτιβιστή που η δράση του δεν περιορίστηκε ούτε σταμάτησε. Κατανοώ το συμφωνικό κομμάτι του καθώς είναι προιόν σκέψης και ωριμότητας χρόνων. Αποτέλεσμα προηγούμενων test πάνω στα επίπεδα του ήχου(ακούστε τα ακυκλοφόρητά του και θα με καταλάβετε) . Αναμφίβολα το μυαλό των System, βλέπουμε πως ο solo Tankian είναι σαφέστατα πιο δραστήριος από τους Scars On Broadway(η μπάντα του κιθαρίστα των S.O.A.D.) Θα μπορούσαμε να προβληματιστούμε πάνω στο αν και πότε θα κυκλοφορήσουν νεα δουλειά μαζί, αλλά ξεφύγαμε ήδη. Το point είναι πως το cd είναι υπέροχο, για κάποιον με πιο ήπιο γούστο της rock εν γένει. Δοκιμάστε και πείτε μου, τι γεύση έχουν οι “ατελείς του αρμονίες”, λοιπόν.
Δεν βρέθηκαν σχετικά άρθρα
