Στο άρθρο, που φέρει τίτλο «Το Ευρώ σε αγώνα επιβίωσης», σημειώνεται ότι η ΕΕ αποχαιρέτησε το 2010 με την υπόσχεση ότι θα καταστεί ό,τι είναι δυνατό για να διασφαλιστεί η σταθερότητα της Νομισματικής Ένωσης, αλλά, όπως επισημαίνει η αρθρογράφος, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν μέχρι στιγμή καταφέρει να διασώσουν το κοινό νόμισμα. O Daniel Gros, επικεφαλής της δεξαμενής σκέψης Centre for European Policy Studies, αναφέρει, όπως και πολλοί άλλοι οικονομολόγοι, ότι τα προβλήματα έχουν απλώς μεταφερθεί χρονικά.
Εκτιμά ότι οι διεθνείς επενδυτές θα είναι και το 2011 ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί απέναντι στα ελληνικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ιρλανδικά ομόλογα και ότι θα υπάρξουν νέες κερδοσκοπικές επιθέσεις.
Οι κίνδυνοι του 2011 για το ευρώ
Ένας από τους κινδύνους που θα επιβαρύνει την ΕΕ είναι τα επώδυνα προγράμματα λιτότητας, καθώς, όπως σημειώνεται, πολλά θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο θα εφαρμοστούν με συνέπεια σε Αθήνα, Λισαβόνα, Μαδρίτη και Δουβλίνο τα μέτρα λιτότητας και οι μεταρρυθμίσεις από τις κυβερνήσεις των χωρών.
Δεύτερος κίνδυνος είναι η τράπεζες, καθώς η ΕΕ δεν έχει ακόμα κατορθώσει να εξυγιάνει τις μεγάλες τράπεζές της. Το νέο ευρωπαϊκό stress test των τραπεζών που έχει ανακοινωθεί για το 2011 θα μπορούσε να οδηγήσει και τη Γερμανία υπό πίεση.
Σημειώνεται ότι η κρίση σε όλη της την έκταση θα φανεί κατά πάσα πιθανότητα με καθυστέρηση, και δη το 2011. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τις τράπεζες, αλλά και για τα δημοσιονομικά, κάτι που αποτελεί τον τρίτο κίνδυνο για το ευρώ.
Βάσει του δημοσιεύματος, είναι πολλά τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ του ότι η Πορτογαλία θα είναι η επόμενη χώρα μετά την Ιρλανδία που στη διάρκεια του 2011 θα χρειαστεί δάνεια δισεκατομμυρίων από το μηχανισμό διάσωσης.
Ενδεχομένως χρειαστεί να υπάρξει παραίτηση από τα χρέη κάποιων χωρών, με την Ελλάδα να είναι μία από τις υποψήφιες, όπως και η Πορτογαλία ή η Ισπανία. Η πολιτική ηγεσία της ΕΕ, όπως αναφέρεται, θα πρέπει να αναπτύξει ένα σχέδιο για την αναδόμηση των δημοσίων οικονομικών των κρατών- μελών.
Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας και Ανάπτυξης αποτελεί τον τέταρτο κίνδυνο, καθώς το Βερολίνο και το Παρίσι επιθυμούν να το διαμορφώσουν υπό σκληρούς όρους, κάτι που θα θέσει όλη την ΕΕ σε δοκιμασία.
Ως πέμπτος κίνδυνος αναφέρεται ο μεγάλος φόβος των κρατών-μελών ότι η ΕΕ θα μπορούσε να διολισθήσει σε μία νέα μεγάλη ύφεση, με το σκληρό πρόγραμμα λιτότητας να θέτει σε κίνδυνο κυρίως τις υπερχρεωμένες χώρες.
Η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια έξωθεν για να μπορέσει να φέρει σε μία νέα ισορροπία τις επώδυνες προσαρμογές, αναφέρει ο οικονομολόγος Johannes Becker του Πανεπιστημίου του Munster.
Τα παραπάνω παραπέμπουν στον έκτο κίνδυνο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η ΕΕ, καθώς για χρόνια έκανε λόγο για το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ ισχυρών κρατών όπως η Γερμανία και αδύναμων και μη ανταγωνιστικών χωρών όπως η Ελλάδα.
Ως τελευταίος κίνδυνος αναφέρεται το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ένωσης που κανείς δεν τολμά να μιλήσει.